“Na mijn opleiding aan de kunstacademie heb ik een tijd in het onderwijs gewerkt alvorens ik mijn overstap maakte naar de schoenenbranche. Na een driejarige studie ambachtelijk schoenmaken werkte ik in de kinderschoenen, damesschoenen en sinds zeven jaar ben ik freelancer.

Gedreven door een toenemende interesse in duurzaamheid, ben ik vorig jaar begonnen met een parttime master Circulaire Economie, welke inzicht geeft in toekomstbestendige bedrijfsmodellen die niet alleen gericht zijn op winst, maar ook op mensen en de planeet (People, Planet, Profit). Dit gehele proces heeft me geleerd nooit stil te staan, maar altijd te streven naar verbetering en innovatie. Mijn tips op dit vlak? Blijf vragen stellen, ontdekken en jezelf uitdagen.”

“Mijn interesse in duurzaamheid komt voort uit intrinsieke motivatie. In de loop der jaren heb ik gezien hoe het concept duurzaamheid in de branche het nieuwe buzzword was. Toen de realiteit van strenge regelgeving en de complexiteit van echte duurzame praktijken duidelijk werd, ebde de hype weg.

We leven in economisch onzekere en uitdagende tijden. Het woord duurzaamheid heeft een ietwat negatieve betekenis gekregen, daarom spreek ik liever over sociale en ecologische verantwoordelijkheid.

Mijn benadering van duurzaamheid is praktisch en gericht op het maken van bewuste keuzes die niet alleen goed zijn voor de planeet, maar ook haalbaar en realistisch in het dagelijks leven. Wel met het besef dat dit bijdraagt aan een betere toekomst, ook voor de volgende generatie. Als moeder van een tiener geldt dit, net als voor veel anderen die het beste wensen voor de generaties na ons. Als je ergens passie voor hebt, ga je ervoor, ook al brengt het weerstand met zich mee.”

“De menselijke eigenschappen die we bezitten, worden daardoor alleen maar belangrijker. Zeker in een tijdperk waarin kunstmatige intelligentie (AI) een steeds grotere rol speelt. Ik denk dat een overmaat aan regels creativiteit en innovatie kan verstikken. Er moet ruimte zijn voor experimenten en voor het durven nemen van risico’s. Deze benadering vereist een evenwicht tussen kennis en flexibiliteit, tussen het volgen van data en het vertrouwen op menselijk instinct. Soft skills zijn essentieel, niet langer een ‘nice to have’, maar absoluut noodzakelijk om tot nieuwe oplossingen te komen.”

“De modebranche is de op twee na vervuilendste branche ter wereld. Geconfronteerd met de milieu-impact van de mode-industrie heb ik geleerd het belang van lokale acties binnen een wereldwijde context te waarderen. Als hardloopster ergerde ik me mateloos aan alle troep in de bermen en ik ben het gaan oprapen, zelf iets nuttigs doen als onderdeel van het grote geheel. Zwerfaval veroorzaakt microplastics, welke in ons voedsel en water terecht kunnen komen en nu al een groot probleem zijn.

Door persoonlijke initiatieven realiseer ik me dat elke actie bijdraagt aan een groter geheel. Deze benadering van ‘think global, act local’ is naar mijn mening veel begrijpelijker en cruciaal voor het maken van een verschil.”

“Tijdens mijn masteronderzoek bekijk ik de toekomstgerichtheid van de schoenindustrie. Hiervoor haal ik verschillende perspectieven op door te praten met collega’s, maar ook met fabrieken, duurzaamheidsexperts, en ngo’s. De vraagstukken die de revue passeerden? Wat zijn de belangrijkste stakeholders, bijvoorbeeld fabrieken in de supply chain, klanten en consumenten, wat zijn de uitdagingen en waar worden kansen gezien.

Iedereen doet iets met een bepaalde reden, dat hierbij belangen afwijken is een gegeven, maar er zal ook samengewerkt moeten worden. Dit heeft me geleerd dat het begrijpen van verschillende standpunten en openstaan voor dialoog essentieel is voor het bouwen van sterke relaties en het ontwikkelen van duurzame oplossingen. Samenwerking en transparantie leiden tot betere inzichten.”

“Sourcing van materialen is altijd mijn favoriete onderdeel van het proces geweest om een schoen te creëren. Door het werken aan duurzame collecties, kwam ik in aanraking met regeneratieve materialen. Innovatief, met andere eigenschappen dan de gevestigde norm. De ontwikkeling ervan staat nog in de kinderschoenen, want het aanbod is laag en de prijs is hoog. Kortom: best uitdagend.

Echter, het belang van het gebruik van deze materialen gaat een grotere rol spelen in de toekomst, ter vervanging van op olie gebaseerde materialen. Het zal nog even duren voordat het door de massa geaccepteerd wordt, maar als branche aan het begin van een transitie naar duurzamer werken, is het aan te raden open te staan voor innovaties.

Bij Tamaris werken we met een regeneratief materiaal gemaakt van champignons, natuurlijke latex en cellulosevezels. We hebben dit zowel in delen, als ook in complete schoenen verwerkt. Consumenten merken het op, waarbij we veel waarde hechten aan het verschaffen van goed onderbouwde informatie. Bijvoorbeeld door openheid te geven welk materiaal gebruikt is, maar ook te produceren in een fabriek in Portugal, die gecertificeerd is door een externe partij, het Duitse PFI. Naar mijn mening kun je als merk de keuze maken tussen niets doen of je gaat kijken naar alternatieven voor gevestigde materialen en verruim je je kijk.”